Sen Gittin

Sen Gittin





bir yaprağın ağacının dalından bir daha dönmemesizcesine düştüğü gibi

düştün içimden ve bedenimden

bir daha dönüşü olmayan yollara gittin…

bir beklentim kalmadı hayattan

zamansız geldin ve zamansız gittin…

zamansız derler ya ayrılıklar

sende öyleydin…..

Benim kaldığım şehirde bana benziyor

pek güneş uğramaz bu şehre

gökyüzünü masmavi göremezsin hiç bir zaman

bulutlar terketmez bu şehri…

dedim ya bu şehirde benim gibi

hep ağlıyor gökyüzü

sert rüzgarlar hiç eksik olmuyor bu şehirde

benim içimde esen rüzgarlar gibi…

bu şehre baktığında bir donukluk göreceksin

sanki hiç kalkmasızcasına bir hazan çökmüş bu şehre….

gözlerim artık umut dolu bakmıyor

sen gittin yaa

donuklaştı bakışlarımda…

Eskiden de ağlardım ağlardımdaa

çoğu sevinç gözyaşım olurdu

şimdi acıyan yüreğim için akıtacak bir damla gözyaşım bile kalmadı

tükenmekteyim bir mum gibi zamanla eriyerek tükenmekte

tutunabildiğim bir tek sen vardın

Sende ardına bile bakmadın gittin…

Ve ben zamanla eriyerek bittim….