Anasayfa
Latest images
Gel Gitme Kadın
Onun manevi kızı olmanın gururunu taşımak, onunla ayni yerde yasamak mutluluğunu tatmak ve onun gözyaşlarına tanık olmak... Hem de bir kaç kez... İste ******'ün manevi kızlarından olan, Dünyanın ilk kadın savaş pilotu Sabiha Gökçen'in anılarından ******'ün gözyaşları...
Yıl 1934... Çankaya Köşkü’nde bir aksam... ******'ün sofrasının müdavimi konuklar... Masanın önündeki saz heyeti, ******'ün sevdiği şarkıları söylemekte... Sabiha Gökçen, o sıralar 20 yaslarında ve her zamanki gibi, "Pasa Baba”sının yani başında, sofrada... ******'ün yakin arkadaşı Kılıç Ali ve Başyaver Salih Bozok da aralarında... Sohbet derin... Memleket meseleleri tartışılıyor... ****** çok neşeli...
O sırada, saz heyeti Selahattin Pınar’ın "Gel Gitme Kadın" şarkısını çalıp söylemeye baslar... Birden ****** durgunlaşır ve susup şarkıyı dinler... Paşanın ani hüznünü fark eden masadaki konuklar, kadehlerini, çatallarını usulca bırakıp, susar. ****** başını tabağa eğer, gözlerinden yaslar süzülür ve göğsüne doğru akarak, gömleğini ıslatır. Bu onun, konukları yanında ilk ve son ağlayışıdır.
Salih Bozok, saz heyetine "kesin" anlamında işaret verir... Kılıç Ali de, konuklara da ayni işareti yapar... Gökçen, gözleri dolu dolu, ******'ün ağlayışını izlemektedir. Az sonra, saz susar ve çekilir, masadakiler sessizce kalkıp gider, ****** tek başına kalır... Bir sigara yakıp bahçeye çıkar, saatlerce yürür...
O gece, gözünü bile kırpmayan Gökçen, ******'ün niçin ağladığını ve "Gel Gitme Kadın" şarkısının onu, neden bu kadar duygulandırdığını çok merak eder... "Yoksa bu büyük insan, kalp hazinesinde, çok geride kalmış, yılların küllendiremediği bir ask masalı mı saklamaktadır..."
Gökçen ertesi sabah ******'ün odasına gider ve çekinerek konuyu açar:
-Paşam, dün gece "Gel Gitme Kadın" şarkisi çalınırken çok müteessir oldunuz... Hatta yanılmıyorsam, ağladınız da..." diyecek olur.
******, ondan bir sigara ister ve susar... Sonra Gökçen'i ve yaverlerini alarak, araba gezintisine çıkar... Saatler sonra ve ansızın, Gökçen'e dönerek, sabahki sorusunun cevabini, sırrını kendine saklayarak manevi kızına verir:
-Unutma ki, Mustafa Kemaller de insandır! Onlar da bazen ağlamak ister!